tr_adam_hawalej_fair_use_1_auto_1600x800.jpgTadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 r. w Radomsku jako czwarty z pięciu synów Stefanii Marii zd. Gelbard i Władysława Różewicza. Zmarł 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu. Wybuch wojny przerwał jego starania o przyjęcie do Liceum Leśnego w Żyrowicach i szkoły Marynarki Handlowej w Gdyni.

Młody Tadeusz Różewicz zaczął pracować jako goniec i magazynier w Kreishauptmannschafcie w Radomsku, potem jako pracownik magistracki w kwaterunku, w końcu został uczniem stolarskim w Fabryce Mebli Giętych Thonet.
W 1942 r. został zaprzysiężony w AK pod pseudonimem „Satyr”. Trafił do oddziałów leśnych, walczył z bronią w ręku od czerwca 1943 r. do początków listopada 1944 r., odznaczony Krzyżem Armii Krajowej i Medalem Wojska Polskiego.

Twórczość Tadeusza Różewicza jest tak wszechstronna i różnorodna, a przy tym ponadczasowa i uniwersalna, że aż trudno uwierzyć, że ten niezrównany poeta, dramaturg i myśliciel nie doczekał się Nagrody Nobla. Tadeusz Różewicz w genialny sposób potrafił łączyć przeciwieństwa: klasycznej, kunsztownej formy używał do wyrażania nowych, niekonwencjonalnych treści, a tematom starym jak świat nadawał innowacyjną formę – nikt poza nim w sposób tak skuteczny i nowatorski nie przemycał na scenę niedocenianej niekiedy tradycji. Rewelacyjnie operował ironią, miał odwagę spojrzeć na problemy z różnej perspektywy, nawet tej nieakceptowanej społecznie. Jest twórcą unikatowej poetyki, w szczególności wersyfikacji, zwanej od jego nazwiska stylem różewiczowskim. Doktor honoris causa wielu polskich uczelni. Najchętniej tłumaczony polski poeta (jego utwory zostały przełożone na ponad 50 języków). 

Najważniejsze dzieła

Najważniejszym, najbardziej znanym i ceniony dziełem Tadeusza Różewicza jest niewątpliwie Kartoteka – dramat z 1960 r. Na uwagę zasługują też inne dramaty: Grupa Laokoona (1962), Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja (1964), Wyszedł z domu (1965), Śmieszny staruszek (1965), Stara kobieta wysiaduje (1969), Akt przerywany (1970), Rajski ogródek (1971), Na czworakach (1972), Białe małżeństwo (1975), bardzo kontrowersyjne Do piachu (1979), Pułapka (1982), Kartoteka rozrzucona i Palacz (1997); zbiory opowiadań: Opadły liście z drzew (1955), Przerwany egzamin (1960), Śmierć w starych dekoracjach (1970), Wędrówka wędrowca (1975), Te kwiaty (1983), Flagi (2013); około 60 zbiorów wierszy i poematów, w tym prekursorskie Echa leśne (1944), tomiki Niepokój (1947, tu też Ocalony), Czerwona rękawiczka (1948), Srebrny kłos (1955, tu m.in. Przepaść), Formy (1958, tu List do ludożerców), Zielona róża (1961, wyd. wraz z Kartoteką), Głos Anonima  (1961, tu Et in Arcadia ego), Nic w płaszczu Prospera (1962), Duszyczka (1977), Zawsze fragment (1996), Zawsze fragment. Recycling (1998, nagroda Nike), Matka odchodzi – (1999, nagroda Nike), Nożyk profesora (2001, nagroda Nike), Wyjście (2004, nagroda Nike), Nauka chodzenia. Gehen lernen (2007), Kup kota w worku. Work in progress (2008).