Już w 1272 roku pacjentom szpitala Al-Mansur w Kairze czytano „Koran”, a w XVII wieku jezuici zalecali chorym lekturę tekstów religijnych oraz tych o charakterze kontemplacyjnym. Książki świeckie wprowadzono do leczenia w XIX wieku, pojawiły się one na początku w szkockich, angielskich i amerykańskich szpitalach. W okresie I i II wojny światowej biblioteczki zagościły w szpitalach polowych. Dla wielu rannych lektura powieści przygodowych okazała się idealną ucieczką od traumy wojennej, cierpiącego ciała i bolesnych wspomnień. W Polsce termin biblioterapii pojawił się w latach trzydziestych XX wieku.

{gallery}2020_2021/biblioterapia{/gallery}

Biblioterapia zakłada wykorzystanie książek i czasopism do korekcji emocjonalnych zaburzeń, kształtowania pozytywnych wzorców zachowań, budowania poczucia własnej wartości, integracji i wielu innych. Wśród podstawowych technik biblioterapeutycznych znajdziemy takie jak: słuchanie tekstów relaksacyjnych lub aktywizujących, czytanie odpowiednio dobranych lektur, pisanie listu do bohatera literackiego, odgrywanie scen z książki, wymyślanie alternatywnego zakończenia utworu i wiele innych. Biblioterapia może służyć każdemu, szczególnie jednak sprawdza się w pracy z osobami niepełnosprawnymi, po przebytej traumie czy dziećmi. Tę ostatnią nazywamy bajkoterapią.